Co moge zrobić lepiej?

czyli sztuka zadawania następnego pytania...
Jest takie hasło "Lepsze jest wrogiem dobrego". W sumie stosuje się ono do wszelkiego rodzaju projektów i wynika z faktu, że jak na pewnym etapie projekt jest dobry na tyle by został zaakceptowany, to osoba projektująca chce coś jeszcze udoskonalić, zrobić coś lepiej, i kończy się to kolejnymi godzinami pracy, a efekt jest znikomy albo wręcz gorszy od poprzedniego.
Poprawiać można zawsze i ciągle, no chyba że np rzeźbimy, to dotąd aż z naszego materiału nie zostaną same wióry.
Pytanie "co mogę zrobić lepiej?" ostatnio ponownie usłyszałem na warsztatach zorganizowanych przez stowarzyszenie AMŻ (Akademia Mądrego Życia) i odnosiło się do naszego działania w życiu.
Na pewnym etapie życia, część z nas może przestać zadawać pytania i traktować życie takim jakim jest, wykonujemy swoje obowiązki tak jak wykonujemy spędzamy tak a tak dzień i staje się to rutyną w pewien sposób. Jako dzieci zadajemy dużo pytań "dlaczego?", "po co?" i tak bez końca by poznać i zrozumieć świat, jako dorośli szukamy w książkach czy np. internecie.
Ale gdy spytamy "dlaczego?" i odnajdziemy powody danej sytuacji dobrze jest zadać kolejne pytania.
Np.: w odpowiedzi na pytanie "dlaczego jestem odbierany(a) jako mruk?" można uzyskać, że nie przejawiam swojej radości czy siebie.
Kolejnym pytaniem może być "co mogę zrobić aby zmienić sytuację, aby odbierano mnie jako sympatyczna radosną osobę?"
W odpowiedzi na tak postawione pytanie, dajemy sobie otwarcie na nowe rozwiązania, nowe idee.
I gdy już mamy odpowiedzi w ilości wystarczających by wybrać to co jesteśmy w stanie zrobić nie wątpiąc, iż jest to poza naszym zasięgiem i że się tylko wygłupimy bardziej.
Odpowiadamy np mogę się więcej uśmiechać i być bardziej naturalną osobą w swoich zachowaniach.
Wdrażamy w życie nasze wspaniałe rozwiązanie. Okazuje się, że ogólnie jest lepiej, ale... jest to niezadowalające.
Czas więc na kolejne pytanie.
Jednym z takich pytań, może być właśnie "co mogę zrobić lepiej?".
Po pierwsze, zadanie sobie takiego pytania w kontekście naszych celów czy chęci zmiany, daje możliwość refleksji i szukania nowych rozwiązań. Daje również możliwość zoptymalizowania, wyciągnięcia esencji z zachowań i zastosowania tych aspektów, które działają najlepiej poprawiając rezultat oraz wdrażać na ich podstawie nowe lepsze.
Co można zrobić lepiej chcąc być bardziej radosnym? Można np uśmiechać się więcej do ludzi. :)
Co mogę zrobić lepiej by mieć więcej czasu dla rodziny? Mogę lepiej zaplanować swój dzień, bądź zainteresować i wciągnąć rodzinę do tego co robię.

Jak na początku wspomniałem, to pytanie niesie również zagrożenie, gdyż zadawane wciąż i wciąż, może spowodować brak znaczących efektów. dlatego dobrze jest zadawać pytania kontrolne, czy poczynione zmiany, dają lepszy efekt, i czy ten efekt jest zadowalający na tyle że widać różnicę ;). Jak nie widać różnicy to po co przepłacać;) (jakieś takie powiedzenie reklamowe chyba było)

Kto pyta nie błądzi...

zmiana kierunku czasu

czyli czy można wykorzystać przyszłość by stworzyć przeszłość...
Poprzez zmianę wspomnień można zmienić wrażenia z przeszłości. Tworząc wizje siebie można wpłynąć na przyszłość. W normalny sposób uczymy się i wiemy. A co gdyby nauczyć się wykorzystywać czas w inny sposób.
Ostatnio zetknąłem sie z koncepcją, która mnie poraziła. Ogólnie mamy czas biegnący w przód i głównie robiąc coś oczekujemy jakiegoś efektu w przyszłości. Dzieje się również tak, że robimy coś z bliżej nieokreślonego powodu, a po jakimś czasie okazuje się to przydatne.
Przeważnie uczymy się czegoś, a potem o czymś wiemy. Bywa też tak, że wiemy o czymś mimo że nie powinniśmy wiedzieć.
Koncepcja oparta jest na odwróceniu czasu, najpierw wiedzieć, a później sobie przeczytać bądź dowiedzieć się i poinformować swoje ja w przeszłości. Główne zastosowanie z jakim się spotkałem oficjalnie (bo tak w życiu spotkałem się właśnie na zasadzie mechanizmu coś zrobię, a potem się to przydaje, tyle że nie skojarzyłem mechanizmu jaki mógł zaistnieć) i dobry sposób na wyćwiczenie takiego mechanizmu jest praca np. z wynikami totolotka.
Totolotek jako dobry generator liczb sprawdza się do kodowania symboli. No i można przepracować sprawy finansowe ;)
Jak to działa:
Wyniki są kodowane na symbole, jedności są traktowane jako przedmioty czy zwierzęta, a dziesiątki jako właściwość np ruchu czy zniszczenia, np liczba 35 to wirujący pies. Tyle ze następnego dnia przypisanie symboliki sie zmienia i wirujący pies może to być 24, 16, albo każdą inną liczbą. Powoduje to to, że odbierając skupiamy się na symbolu nie na liczbie.
I np. przed południem odbieramy symbole. narzędzie które zostało zrobione na potrzeby projektu przekodowuje symbole na liczby, po losowaniu przekodowuje liczby wylosowane tą samą matrycą tak aby wysłać sobie liczbę 14 jako ten sam symbol, który np odebraliśmy.
Daje to pewność, że symbole które odbieramy są tymi symbolami które wysyłamy. Czyli np odebraliśmy wirującego psa i system przekodował nam na 14oraz każdy symbol z wirowaniem to 10-19 a każdy pies to czwórki w jednościach 4, 14, 24, 34, 44...
Ponieważ znamy symbolikę na dany dzień, częściowo w momencie przekodowania, w pełni po losowaniu wysyłamy sobie to co mamy odebrać na dany dzień.
Jak by ktoś chciał spróbować swoich sił to zapraszam.

pamięć a czas

czyli jak zmienić przeszłość i wpłynąć na przyszłość...
Każdy z nas ma w swojej przeszłości, mniej lub bardziej przykre doświadczenia, które chciałby zmienić. Mówi się "czas goi rany" i jest to prawda, bo z czasem poprzez zdobywanie kolejnych doświadczeń nabieramy dystansu do sytuacji, bądź do osób w niej występujących, złamane serca się łączą itd. Czasem patrzymy na dane sytuacje jako na błogosławieństwo, pomimo, iż w danej chwili była to tragedia życia. Jak pokazuje doświadczenie z czasem zmieniamy swój stosunek do wydarzeń, ale jeśli chcemy możemy zmieniać je szybciej.
Tak jak ze zmianą własnego wizerunku czy postawy w przyszłości wiąże się praca nad innym widzeniem siebie. Tak i praca z przeszłością wiąże się z innym widzeniem siebie w danej sytuacji oraz osób w niej występujących.
Mówią "co się stało to się nie odstanie", i się nie odstanie, jeżeli ktoś umarł raczej się go nie wskrzesi, ale zawsze można o tym kimś pamiętać. I de facto nie zmieni się żadnej sytuacji. jedyne co możemy to możemy zmienić swoje podejście do wydarzenia.
Jeżeli czujemy się pokrzywdzeni, winni lub obwiniamy kogoś za coś co zrobił. Trzymamy gniew czy urazę (lub inne niewłaściwe i niepotrzebne odczucia) do siebie czy kogoś.
Ja rozumiem, że można sie na kogoś wkurzyć mieć żal czy coś, ale trzymanie tego w sobie przez większość życia szkodzi tylko nam. Bo istota która wywołuje dane stany, albo może być totalnie nieświadoma naszego istnienia, tego że nas wkurza, a może i być zadowolona ze tak właśnie jest mając z nas "polewkę".
Jak pokazuje czas i doświadczenie, wcześniej czy później zmieniamy nastawienie do danej sytuacji, no chyba że ktoś lubi tkwić w swoim zacietrzewieniu.
Jak można zmienić nastawienie do przeszłości a tym samym i przeszłość.
Przeszłość jak wiemy jest zapisana głównie w naszej pamięci o danym wydarzeniu.
Bywa tez na filmach, zdjęciach itp.
Jedynym ze sposobów jest wyparcie danego zdarzenia z pamięci, sposób skuteczny, ale potencjalnie nie najlepszy, ponieważ głęboko gdzieś urazy pozostają, a jak się trafi, że z jakiegoś powodu się przypomni, to masakra.
Lepszym sposobem jest powrót do sytuacji i zobaczenia jej jako inną sposób lepszy od poprzedniego ale też nadal trzyma się urazy chociaż już w mniejszym stopniu.
Najlepszym według mnie jest dostrzeżenie powodów zajścia danej sytuacji (chociaż nie każdy chce i potrafi dostrzec, że miał wpływ na jej powstanie, jeżeli był jej czynnym uczestnikiem), jeżeli sytuacja nas nie dotyczy (nie uczestniczymy w niej bezpośrednio) np koleżanka z koleżanką zrobiły coś tam komuś nam bliskiemu, i są naszym wrogiem publiczny numer jeden.
Wtedy należy się zastanowić dlaczego bierzemy to do siebie, i po co nam to.
Następnie gdy już dostrzeżemy powody sytuacji dobrze jest wybaczyć sobie oraz osobą biorącym udział w zajściu. Bo to, że wypadło na nie to akurat były jako istoty najbliżej, żeby się dopasować do wzorca. Oczywiście to, że wypadło na nie nie oznacza, że nie należy ich pociągnąć do odpowiedzialności, jeżeli np złamały prawo.
Wybaczyć im należy głównie dla siebie, bo dane osoby nie muszą o tym wiedzieć, chyba że są na tyle blisko, że warto im zakomunikować.
Są jednak ludzie którzy trzymają sie swoich wrogich uczuć, bo ktoś zrobił coś nie wybaczalnego.
I ich wola, chcą proszę bardzo, ale to głównie oni cierpią i każdy wcześniej czy później to zrozumie.
Co to daje, że nasza sytuacja jest uzdrowiona, nie ciągnie się to za nami i możemy inaczej spojrzeć w przyszłość.
Tak jak z przyszłością, tworzenie swojego wizerunku jest budowaniem siebie.
Można zarzucić, że to okłamywanie siebie. W pewien sposób tak, ale jak to mówią:

"1000 razy powtórzone kłamstwo staje się prawdą"

Dlatego lepiej zmienić niekorzystną prawdę, na prawdę która pomoże nam lepiej żyć.

co ma wpływ na teraz

czyli przyszłość, przeszłość, teraz...
Czym jest czas w odczuciu człowieka... każdy z nas niezależnie jak by się zapierał kroczy w przyszłość, pozostawiając to co właśnie uczynił w przeszłości. I tak krok po kroku w przyszłość wyłania nam sie obraz przeszłości, bo nawet wciśnięcie poszczególnej litery na klawiaturze budujące te zdania są już w przeszłości mojego istnienia. Oczywiście po stworzeniu zdania, mam możliwość dostrzeżenia usterek błędów, czy skasowania i poprawienia koncepcji wypowiedzi czy błędów.
Ale są to już kolejne kroki w przyszłości w momencie zobaczenia efektu.
I można by napisać, że "teraz piszę notkę"
Żeby móc napisać tekst o czymś chcąc niechcąc wyznaczam sobie cel na przyszłość, wyznaczam sobie temat jaki chcę opisać, i chociaż nie mam pojęcia co konkretnie będzie napisane wiem, że chcąc przedstawić dany temat, kolejne sformułowania pojawiają się same.
Pytanie jest następujące czy tworzę czy odtwarzam to co już stworzę.
W pewnym momencie czasu, póki co przyszłego, cały tekst zostanie stworzony i moja świadomość go zaakceptuje i wyśle. I czy teraz mając na uwadze to, że w bliżej nieokreślonej przyszłości wiem jak tekst wygląda tworząc go odwołuje się do świadomości tego w jaki sposób go wysłałem, czy mam możliwość wielowątkowego wpływania i zmieniania jego formy czy właściwości w nieograniczonej ilości.

Czy jest to jedna z form zaakceptowanych przez moją przyszłą świadomość tego co by było najlepsze, w tym momencie przyszła mi myśl, że najpierw powinienem dać wątek a pro po multiwymiarowości czasu, dlatego ten będzie wstawiony pewnie jako 3 z kolei a nie pierwszy ;)

Po napisaniu dwóch poprzednich mogę kontynuować ;)
I tak ponieważ w pewnym sensie dostrzegłem fakt, że ten temat wymagał dwóch poprzednich, by nadać pewien odpowiedni tok myśli, a nie wrzucać temat ni z gruchy ni z pietruchy. Popełniłem w międzyczasie dwa tematy niżej. Chociaż wydaje mi sie że powinienem napisać jeszcze jeden.

I tak po napisaniu 3 poprzednich tematów, mogę powrócić z nowym doświadczeniem do tej notki. Otóż w pewnym momencie teraz już przeszłości zauważyłem, że wklejając wątek który piszę będzie mu brakowało notek poprzednich, uznając to za wizję przyszłości jak widzę bloga i moment z przyszłości, w którym wklejając tą notkę mam świadomość 3 poprzednich, postanowiłem je stworzyć. Chociaż w momencie pisania tej notki nie miałem zamiaru, ani moim celem nie było stworzenie 3 wcześniejszych.
Wnioskując na nasze teraz wpływa przyszłość. Po pierwsze tworząc coś ustalamy sobie mniej lub bardziej to co chcemy stworzyć. Pisząc czy lepiąc garnek mamy w swojej projekcji to co chcemy osiągnąć. Cel lub docelowy kształt. Nasza przeszłość i doświadczenie wpływa na skuteczność tego co chcemy zrobić.
I tak ćwicząc lepienie garnków i lepiąc 500 z kolei wiemy jak kręcić kołem czy układać ręce aby uzyskać oczekiwany efekt. Znamy już ścieżki i płynące z nich nauki. Lepiąc garnek za pierwszym razem mamy tylko wizualny efekt, może trochę rad od kogoś bardziej doświadczonego. Przy odrobinie samozaparcia może nam wyjść to co chcemy za pierwszym razem.
Ale jest to świadome budowanie teraźniejszości z ustalonej przez nasz przyszłości.
Natomiast na przykładzie tej notki i 3 poprzednich, okazuje się, że przyszłość może zdeterminować przeszłość czy teraźniejszość, bo oczywiście mógłbym nie napisać 3 poprzednich notek ale czułbym, że jest to niepełne i niewartościowe.
Parę razy również miałem tak, że wykonywałem jakieś działanie ot tak z siły impulsu, a później okazywało sie ono przydatne.

Czujesz że powinieneś coś zrobić, zrób to, może Ty z przyszłości będziesz tego potrzebować.

teraz

czyli pomiędzy tym co było, a tym co będzie...
Jakby nie spojrzeć "teraz" jest w potocznym ujęciu rozciągnięte w czasie, bo np mówiąc, że teraz coś robię mamy na myśli kilka aspektów:
- że właśnie zaczynamy coś robić,
- robimy coś od pewnego czasu i będziemy to robić nadal,
- robimy coś i zbliżamy się do końca,
- wykonuję czynności które składają się na większy efekt końcowy,
- zauważamy zmianę w stosunku do przeszłości.

Ogólnie byliśmy, jesteśmy albo będziemy w trakcie wykonywania jakiegoś działania, które ma doprowadzić do danego efektu.
I tak mówiąc, że "teraz biegam" mamy na myśli szerszy kontekst czynności rozciągnięty w czasie.
Gdyż jako bieganie traktujemy grupę czynności, ruchów ćwiczeń które wykonuję po drodze, którą przebywam od wyznaczonego czasu na bieganie do jego końca.
To ogólne "teraz biegam", można podzielić na poszczególne etapy, gdyż mogę być na etapie "teraz idę" "teraz biegnę" "teraz wykonuję ćwiczenia" bądź chwilowego relaksu. Każdy element jest dla mnie formą teraz biegam, gdy znajduję się pomiędzy startem a końcem tej czynności.
Elementy te mogę podzielić na mniejsze uzależniając od formy ćwiczenia, miejsca pobytu w ruchu, stylu czy szybkości ruchu. Idąc dalej mogę określić że teraz przesuwam nogę z miejsca a do b i rękę o dany kąt wychylenia. Itd.
W potocznym ujęciu "teraz" opisuje stan na daną chwilę w szerszym ujęciu czasu opisując grupę czynności bądź porównanie do przyszłości, "kiedyś byłem taki, teraz jestem taki" w sumie można też odnieść do przyszłości, "teraz jestem taki, chcę się zmienić". Chociaż i w tym przypadku dostrzegamy czas przeszły tyle że nie dokończony z intencją zakończenia go i zmiany na inny.

W czasie gdy mówimy "teraz" w ujęciu czasu mamy już przeszłość.

Można zatem wysnuć tezę że teraz nie ma lub jest ułamkiem mikrosekundy pomiędzy tym co było a tym co się stanie. A w ujęciu szerszego działania jest sumą poszczególnych czynności.

Sztuka przewidywania.

czyli czy da się przewidzieć przyszłość...
Ciekawym filmem o tej tematyce jest film "Next" z Nicolasem Cagem. Bohater filmu ma możliwość wyśledzenia kilku opcji przyszłości na kilka minut do przodu, a później dalszej przyszłości.
Dokonując właściwego wyboru akcji tak aby wyjść jak najlepiej z opresji które go spotkały.
Film jak wiadomo to film czyli sceny wyimaginowane wyreżyserowane kupa efektów komputerowych, ogólnie fantastyka. Teoretycznie można zrobić wszystko tak jak w Jumper, przedstawić możliwość przeskoków w przestrzeni.
Ale czy to co pokazuje się w filmach można zrobić na prawdę?
Czy można przewidzieć reakcje zdarzenia na kilka minut do przodu? Czy np. przenieść się w przestrzeni.
Kiedyś teoretycznie fantastyka "20 000 mil podmorskiej żeglugi" Juliusza Verna, była fantazją, podróże w kosmos były fantazją, i chociaż przy obecnych filmach czy serialach typu "star trek" nadal są.
Tak, w prosty sposób pewne rzeczy przewidujemy, lub domyślamy się jakie mogą być konsekwencje, acz nie mamy pewności co do konkretnego skutku, bo podchodząc do grupki np dresiarzy, możemy za równo skończyć w kostnicy, szpitalu, albo możemy normalnie z nimi pogadać. Zależy to też od naszego i ich nastawienia.
Czasem mamy przebłyski konkretnej przyszłości i wiemy co za chwilę się stanie. Naukowe podejście mówi o wnioskowaniu z sytuacji. Ale mi kilka razy np. grając w piłkę udało się zobaczyć co za chwilę zrobi osoba posiadająca piłkę lub jaka akcja za chwilę się wydarzy mimo, że nic na nią nie wskazuje.

Zasadniczo mało kto z nas uczy się dostrzegać przyszłość i analizować jej różne opcje. Analitycy różnej maści biorą pod uwagę różne aspekty wpływające na dany projekt. Ale to jest już sztuka wnioskowania z nabytych doświadczeń i okoliczności które determinują założenia i cele projektu. Dobrze jeżeli potrafimy wybierać najlepsze ścieżki idąc za głosem intuicji czy poczucia dobra związanego z wyborem danej opcji.
Wiadomo, że możliwości umysłu są niezbadane, a człowiek wykorzystuje go w niewielkim stopniu.
Są techniki, do przewidywania przyszłości, ale ich sprawdzalność jest zbyt odległa w czasie by potwierdzić czy zaprzeczyć ich prawdziwości.
Dodatkowo na przyszłość globalną czy lokalną wpływa wiele osób i dana koncepcja na dzień dzisiejszy może być nieaktualna za tydzień czy miesiąc, gdyż ktoś podjął inną decyzje.
Wiec czy przepowiednie np Nostradamusa są prawdziwe? Czy technikę i możliwości jakie pokazuje się w filmach gatunku s-f są tylko fikcją?
Te przepowiednie determinują w pewien sposób myślenie do tego, w którym kierunku można dążyć lub co może wynikać z podjętych wyborów.
Nostradamus, zakodował swoje centurie w taki sposób, iż praktycznie dopasowuje się je post faktum. Może jak pisze, w którymś momencie wszystkie przepowiednie będą jasne.

Ciekawą historią jest historia mędrca który potrafił przewidzieć przyszłość i doradzić obywatelom wioski w ich wyborze. Pewnego razu chłopcy z wioski uknuli podstęp. Skoro mędrzec potrafi przewidzieć co się stanie, to wymyślili że zrobią tak: złapią ptaka pójdą do mędrca i zapytają czy ptak jest żywy czy martwy i w zależności co powie starzec albo zaduszą ptaka albo wypuszczą żywego. Chłopcy złapali ptaka i poszli do starca. stając przed nim trzymali ptaka z tyłu tak by móc go udusić bądź wypuścić i spytali:
- Powiedz nam czy ptak jest żywy czy martwy?
- Nie mogę wam powiedzieć - odrzekł starzec.
- Ale przecież jesteś taki mądry i potrafisz przewidzieć przyszłość. Powiedz na czy jest żywy czy martwy. - krzyczeli chłopcy
- Nie mogę wam powiedzieć - powiedział spokojnie starzec.
- Dlaczego nie możesz? - zdziwili się chłopcy.
- Ponieważ los tego ptaka, leży w waszych rękach...

Nasz świat działa tak, że grupa osób której przedstawi się daną przyszłość może spowodować o jej realizacji bądź jej zmianie. Dlatego tak trudno udowodnić prawdziwość przepowiedni.
A wracając do przeskoków w przestrzeni to podobno św. Franciszek miał taką zdolność.

Niezbadane są możliwości ludzkiego potencjału i możliwości, to co kiedyś było science fiction jak to ktoś pięknie ujął teraz jest bardziej science niż fiction ;)

Multiwymiarowość

czyli a co gdyby...
Każdy z nas żyje w mniej lub bardziej aktywny sposób, nasze życie głównie toczy się po drodze naszych wyborów. Owe wybory mogą być świadome, podświadome, odruchowe, impulsywne, intuicyjne. Nasze wybory mogą być ograniczone przez innych ale to też jest nasz wybór czy przystajemy na to co ktoś nam narzuca. Wybory mogą być też uwarunkowane doświadczeniami z danego życia jak i z poprzednich wcieleń. Składanymi sobie obietnicami albo braniem udziału w różnych hipnozach, na które w pewnym momencie swojego istnienia się zgodziliśmy.
Ale ja nie o tym...
Zakładając życie człowieka jako linie jednego żywota, taką linię od urodzin do śmierci.
W każdym etapie, chociaż czasem sobie tego nie uświadamiamy, mamy różne możliwości wyboru.
Mając propozycje pójścia w 3 różne miejsca lub zostania w domu, dokonujemy wyboru. Idąc w jedno miejsce możemy spotkać swojego przyszłego partnera, czy partnerkę, wybierając inne miejsce może się okazać, że było nieprzyjemnie, ktoś może nas zbesztać, oblać sokiem itd.
Wybieramy pójście na to pierwsze przyjęcie, dokonujemy wyboru z kim tańczymy, z kim rozmawiamy lub nie rozmawiamy czy nie tańczymy. Kiedy na przyjęciu jest ta osoba, z którą moglibyśmy spędzić resztę życia, ale w skutek naszych wyborów, możemy ją poznać lub tylko rzucić na nią okiem powiedzieć czy poczuć "tak to on/ona, mój/moja wymarzona" i odejść uznając, że my to jesteśmy np. bez szans.
Ale załóżmy, że ktoś nas sobie przedstawił.
I tu pojawia się kolejna siatka możliwości. Rozmawiamy, wymieniamy zdawkowe uwagi, mówi takie bądź inne sformułowania, które kończą lub podtrzymują rozmowę. Ścieżek i możliwości jest wiele.
Buduje nam się wielka siatka możliwości w każdym momencie dokonywania wyboru. My znamy tylko główny wybór z czasem poznajemy jego konsekwencje, możemy też mieć wgląd w siatki poboczne, gdy okazuje się, że jak w rozmowie z kimś ktoś nas informuje, że np. dane sformułowania były nie takie. I rozmowa mogła by się potoczyć inaczej.
Gdy zdejmujemy nogę z gazu i po chwili okazuje się, że gdybyśmy nie zdjęli to byłby wypadek, bądź zatrzymała by nas policja. Czasem dowiadujemy się z relacji, że na danej imprezie moglibyśmy się bawić super, albo dobrze że nie poszliśmy bo było tragicznie.
Pewne ścieżki, mogą nam się narzucać i zobaczyć z doświadczenia innych ludzi. To żeby zobaczyć jak mogło by wyglądać nasze życie, gdybyśmy byli bogaci czy biedni, możemy skonfrontować z człowiekiem, który jest bogaty lub człowiekiem który śpi w kartonie albo na dworcu.
Wiele opcji nie koniecznie trzeba sprawdzać na sobie, bo możemy zobaczyć jakie ma doświadczenia inny człowiek i czy nam pasuje przeżyć coś podobnego czy nie.
Chociaż i tak głównie uczymy się na własnych doświadczeniach czy tak zwanych błędach wzmacniając swoje wzorce przekonań.
Wracając do linii naszego życia, w głównej mierze jest ona zdeterminowana przez koncepcje nas samych w stosunku do nas samych, do innych ludzi jak i do świata, naszej przyszłości, którą widzimy w danym etapie jej tworzenia. Blokad które mamy do przepracowania, bądź doświadczeń, które sobie narzuciliśmy jako chęć do przeżycia, albo wynikają z zadość uczynienia za poprzednie doświadczenia.

Świat jest nieograniczoną siatką możliwości i każdy z ludzi wstawiony zamiast wybranej osoby, mógłby pójść zupełnie inną drogą, a jego linia życia wyglądała by inaczej.

Idźmy drogą, którą sami wybieramy, by dochodząc do miejsca w które docieramy wiedzieć, że tam właśnie chcieliśmy dojść.

Sztuka bycia niedoskonałym.

czyli robię jak najlepiej potrafię...
Nie umiemy tańczyć pisać śpiewać malować, wypowiadać się, lepić dzbanków, ale robimy to bo to nam sprawia przyjemność.
Jeśli uważamy, że nasza twórczość jest beznadziejna i najlepiej schować ją do szafy żeby się nie ośmieszać, nasze śpiewanie czy występy najlepiej wykonywać w pustym pokoju, tak żeby nikt nie widział i nikt nie słyszał, to czas to zmienić.
Nie mamy talentu w danej dziedzinie ale lubimy to robić, róbmy to i nie bójmy się tego pokazać.

Van Gogh za życia sprzedał dwa obrazy, nikt go nie doceniał, a teraz jego obrazy są warte grube pieniądze. Artyści malują obrazy które składają się z plam farby i jest to ich sztuka ich ekspresja, pomimo, że jest to trochę wylanej i rozmazanej farby. Ale oni czują się artystami i chcą w ten sposób wyrazić siebie.
A my zwykli "zjadacze chleba" malujemy np. dla malowania, dla siebie.

Innym przykładem który mi sie nasunął jest "Bryndal", który występował w "Tańcu z gwiazdami", człowiek raczej nie za piękny, techniką tańca również nie zachwycał.
Ale miał to coś, miał (i nadal ma) dystans do siebie i do tego co robi. Tańczył najlepiej jak potrafił wkładając swoją miłość do tańca i radość z tego, że może to robić.
Poza tym jest to człowiek obdarzony niesamowitym dystansem do siebie i tego co robi, bo pewnie wie, że to co robi, robi najlepiej jak potrafi, a jeśli popełnia błędy lub robi coś śmiesznego to akceptuje to, że tak mu właśnie wyszło.

Jeśli boimy się, że ktoś nam powie iż to co robimy jest kiepskie, powiedzmy mu no trudno, "Może nie będę Picassem, może nie będę śpiewał i tańczył jak Travolta, czy inny sławny gość na tym świecie, ale to co robię jest moje. Robie to bo lobię to robić. I robię to najlepiej jak potrafię."
Co nas najgorszego może spotkać?
Tylko to, że ktoś nie zaakceptuje naszej twórczości czy działania. Nawet może wyśmiać to co zrobiliśmy. Ale może przyjść ktoś kto przyjdzie i powie "wow, ale super sam(a) to zrobiłe(a)ś?. Niesamowite ja tak bym nie zrobił".
To jak przyjmiemy słowa braku akceptacji lub akceptacji, zależą od nas. Od naszego nastawienia, jeśli myślimy, że robimy "badziew", "kicz" to znajdą się ludzie którzy nam to potwierdzą, natomiast jeśli nam się podoba to co robimy, znajdą się tacy którym też się spodoba to co robimy.
Nawet fałszując podczas śpiewu można mieć niezły ubaw, Tylko trzeba mieć świadomość tego, że żaden Krawczyk czy Rodowicz to z nas nie będzie i robimy to bo chcemy się tym radować.

Raduj się tym co robisz i pozwól radować się też innym

Konfrontacja

czyli sztuka doskonalenia...
W filozofii chińskiej czy japońskiej naturalnym jest by człowiek dążył do doskonałości w tym co robi, sztuka parzenia herbaty, sztuki walki i każdy rytuał dnia czy zainteresowania jest doprowadzany do perfekcji.
Dlaczego np. doskonalą parzenie herbaty? Przecież ani nie ma w tym zawodów (chociaż może są), ani smak herbaty nie zmieni się od mniej idealnego ruchu ręką.
Ponieważ nie rozmawiałem z żadnym japończykiem czy chińczykiem dlaczego doskonali taki rytuał, ale mogę się domyślać, że w pewien sposób jest to medytacja lub sposób na oderwanie się od myśli dnia codziennego.
Ogólnie doskonalenie w jakiejś dziedzinie spowodowane jest tym, że jakaś dziedzina jest dla nas istotna i chcemy wiedzieć więcej w danej dziedzinie dla samej wiedzy lub posiadać umiejętności dla samych umiejętności. Bo kochamy dany element i po prostu jest dla nas całym życiem.
Często za wzór bierzemy kogoś kto osiągnął w naszej dziedzinie szczyt aktualnych możliwości.
I np chłopcy grając w piłkę utożsamiają się z Zidanem, Ronaldo czy innym aktualnie sławnym piłkarzem. Wzorem wiedzy mogą być specjaliści w danej dziedzinie.
Doskonalimy swoje hobby by być mistrzem w swojej dziedzinie dla samych siebie albo by dorównać ludziom którzy są naszymi wzorami albo być od nich lepszymi. Zajmujemy się też rozwijaniem danej dziedziny dla własnej przyjemności.
Przeważnie mamy określony poziom wiedzy umiejętności który chcemy posiąść, ale zawsze można zrobić coś troszkę lepiej troszkę więcej wiedzieć.
Jeżeli robimy coś sami dla siebie, warto od czasu do czasu skonfrontować to co się robi z kimś kto się zna w danej dziedzinie troszkę lepiej lub z postronnym widzem, który może wydać swoją opinię.
No tak, ale jak jeśli nasze umiejętności się nie spodobają? Nasz poczucie tego, że robimy coś fajnego czy talent runie w gruzy... Sporo ludzi np. pisze opowiadania, wiersze, piosenki, maluje obrazy i wszystko to w najgorszym razie ląduje w szufladzie... Bo co jeśli sie komuś nie spodoba nasze myśli nasze obrazki, nasze fotografie, nasz poziom wiedzy czy okaże się, że ktoś jest lepszy w jakiejś dziedzinie?
Po pierwsze " jeszcze się taki nie urodził co by wszystkim dogodził" jak mówi przysłowie, a po drugie, zawsze ktoś znajdzie się lepszy. Bo zawsze ktoś może nas wypróbować w innej dziedzinie, w której on czuje się lepiej.
Dlaczego więc warto pokazać czy zaprezentować swoje umiejętności?
By mieć odniesienie naszych wyobrażeń o tym jak jesteśmy wspaniali w tym co robimy, lub przekonać się, że wcale nie jest to tak beznadziejne.
Jak przeprowadzić taki sprawdzian? Najlepiej umawiając się z daną osobą na pozytywną krytykę.
Na zasadzie powiedz mi co Ci się podoba i co byś mógł zasugerować aby poprawić. A jak masz mi przekazać ogólnie, że jest o kant... to sobie daruj. (pomijam podejście, pewnie tylko tak powiedział(a), żeby mi zrobić przyjemność, a tak naprawdę myśli że to do d..., bo to skrajny przypadek chociaż bardzo częsty).
Znam jednak takie osoby, które motywuje totalne zbesztanie i bez tego nie są w stanie nic zmienić. Takie metody działają gdy jesteśmy bardzo przekonani, że chcemy dane elementy rozwijać.
W konfrontacji celem jest nabranie doświadczenia i odniesienie stanu naszych wyobrażeń o posiadanej wiedzy czy umiejętnościach do stanu faktycznego sprawdzonego w działaniu.
Po co tak?
Przecież można lepić garnki, pisać wiersze i robić zdjęcia, malować mieć wiedzę w danym temacie i mieć to tylko dla siebie.

Przez to, że zaprezentujemy siebie swoją twórczość lub wiedzę dostajemy punkt odniesienia do dalszej pracy nad tematem, następnie mamy niezależną opinię na temat naszych postępów lub pogorszenia jakości. I możemy tą opinię porównać ze swoją.

ćwiczenie czyni mistrza
czasem potrzeba popełnić tysiące prób, by np wynaleźć żarówkę

Afirmacja

czyli... zmiana własnych programów
Człowiek od urodzenia karmiony jest afirmacjami... Dobrze gdy te afirmacje są pozytywne w typie jesteś wspaniałym dzieckiem, kochamy Cię zawsze za to. że jesteś, jesteś mądrym/ą chłopczykiem/dzeiwczynką itd. Ale przeważnie słyszymy od rodziców, rówieśników czasem nauczycieli, że jesteśmy brzydcy, śmieszni, głupi, tępi, że jak nie będziemy tacy czy tacy to zabierze nas baba jaga, rodzice nas komuś oddadzą nie będą nas kochać itd.
Zatem przez ileś lat, najczęściej jest w nas budowany obraz niewartościowego, zalęknionego człowieka. Potem następuje okres młodzieńczego buntu i niektórzy zmieniają swoje wyobrażenie o sobie. Ale i tak mogą mieć dziwne wzorce w temacie miłości, że miłość jest za coś, pieniędzy, że trzeba dużo i ciężko pracować żeby coś zarobić lub być bogatym, że pierwszy milion trzeba ukraść itd. poglądy na kreatywność, że coś jest nie możliwe itd.

Jak stosować afirmacje?
Używając formy pozytywnej w odniesieniu do siebie, stosując 3 osoby "Ja" "Ty" "On/Ona"

Ja ... (<-Twoje imię) treść afirmacji. Przykład:
Ja Jeremiasz jestem wspaniałym człowiekiem. ; mówiąc do siebie
Ty Jeremiaszu jestem wspaniałym człowiekiem. ;tak jak by ktoś mówił do Ciebie
On Jeremiasz jestem wspaniałym człowiekiem. ;Tak jak by mówiono o Tobie

Taka afirmacje powtarza się po 15 razy pisząc je w zeszycie czy powtarzając sobie na głos z odpowiednią intonacją i entuzjazmem. Robimy to 3 razy dziennie rano koło południa i wieczorem.
Za każdym razem dobrze jest zapisać swoje reakcje i myśli na temat który afirmujemy.
I gdy pojawia się opór tworzymy afirmację odwrotną.
Tzn gdy piszę Ja Jeremiaszjestem wspaniałym człowiekiem. przychodzi myśl nie nie jesteś bo jesteś np głupi. to zapisujemy swoją myśl i tworzymy dla niej pozytywne odzwierciedlenie.
Ja Jeremiasz, jestem mądrym człowiekiem.
Każdą afirmację należy powtarzać przez 21 -24 dni lub do momentu kiedy na dane stwierdzenie mamy nadal odpowiedź negatywną.

Można stosować również dekrety afirmacyjne:

Przez bezgraniczną potęgę nadświadomości i głęboką mądrość mego Wyższego Ja rozkazuję, aby teraz ujawnił się w pełni Boski Plan mego życia tak, abym mógł jak najlepiej jak najpełniej wykorzystywać i rozwijać moje wrodzone predyspozycje, zdolności, i jak najbardziej wzbogacać moje umiejętności.

Uwalniam się od moich starych zobowiązań karmicznych! Wyba­czam wszystkim, którzy mnie skrzywdzili. Wybaczam sobie, że krzyw­dziłem innych. Jestem niewinny! Jestem wdzięczny wszystkim, którzy mnie czegokolwiek nauczyli! Przez bezgraniczną potęgę nadświado­mości i głęboką mądrość mego Wyższego Ja pozbywam się wszelkich negatywnych myśli i uczuć. Rozkazuję, aby natychmiast zostały zastąpione pozytywnym myśleniem oraz uczuciami głębokiego szczęścia, radości i miłości! Rozkazuję, aby wszyscy otaczający mnie ludzie czerpali radość z mojej radości, szczęście z mego szczęścia i miłość z mojej miłości! Rozkazuję, aby całe moje otoczenie doskonaliło mnie w sztuce pozytywnego myślenia. Jestem wolny i w pełni bezpieczny. Mogę oddychać swobodnie i głęboko! Poddaję się tylko kierownictwu Wyższej Inteligencji! Utrzymuję stały kontakt z moim Wyższym Ja. Dzięki niemu mam moc czynienia, otrzymywania i osiągania wszyst­kiego, co dobre i pożyteczne! Zajmuję się tylko tym, co dobre i po­trzebne. Z dnia na dzień coraz lepiej uświadamiam sobie swoje zdro­wie, oraz doskonałość. Rozwijam się i pociągam za sobą wszystkich, którzy mnie otaczają!

Naturalnym stanem człowieka jest: zdrowie, młodość, radość, szczęście, miłość, swoboda, niewinność, harmonia, piękno, aktywność i dostatek. Na wszystko to zasługuję. Wszystko to otrzymuję. Wszyst­ko to chcę dawać i daję innym. W moim raju jest miejsce dla kobiety (mężczyzny), o jakiej marzę, w pełni harmonizującej ze mną. Jestem gotów szybko reagować i dostosowywać się do zachodzących w moim życiu zmian.

Wszechświat jest nieskończenie bogaty, a ja uczestniczę w tym bogactwie przez otrzymywanie, powiększanie go i przekazywanie innym. Oczekuję wyników moich afirmacji jak najkorzystniejszych dla mnie i dla bliskich mi osób, a co do sposobów i czasu ich realizacji, w pełni zdaję się na mądrość i potęgę nadświadomości. Po wyjściu z relaksu będę czuł się znakomicie fizycznie i psychicznie, i będę gotów do przyjęcia darów wynikających z modlitwy (afirmacji).

Dekret zaczerpnięty z książki Leszka Żądło

Znalazłem też taką afirmację:

Urodziłem się aby odnosić sukcesy, boska nieskończoność znajdująca się we mnie nigdy mnie nie zawodzi.
Boskie prawa i boski ład panują w moim życiu.
Boski spokój przepełnia mój umysł. Boska miłość przenika moją duszę.

Na wszystkich drogach prowadzi mnie nieskończona inteligencja, która jest we mnie napływają teraz do mnie bez przeszkód strumienie boskiego bogactwa.

Powodzi mi się bardzo dobrze rozwijam się wzbogacam duchowo, finansowo i pod każdym względem. Wiem, że prawdy te wnikają w moją podświadomość wzrastają i urzeczywistniają się w moim życiu.

3 maj

Notka świąteczna ;)
Zabawy z aparetem, poruszone a jakie fajne ;)

7 zasad huny

1. IKE - świat jest taki, jaki myślisz, że jest.

Jeśli myślisz ze coś jest trudne lub niemożliwe świat takim to dla Ciebie stwarza, jeśli uważasz, że możesz osiągnąć coś z łatwością, i nie masz nierozpoznanych systemów blokujących, tak właśnie jest.

porada: Myśl pozytywnie w kategoriach w jakich już teraz chciałbyś widzieć swoje życie. Przyjmij wewnętrzną postawę jakbyś już miał to czego chcesz.

2. KALA - nie ma żadnych ograniczeń

To co nas ogranicza jest wytworem naszego umysłu, naszych świadomych bądź podświadomych programów. Nie ma rzeczy niemożliwych, inaczej nadal żylibyśmy w jaskiniach, gdyż Ci co tworzyli postęp robili coś co teoretycznie było nie możliwe.

porada: stwarzaj jeszcze bardziej pozytywne myśli i oczekiwania wobec siebie innych i świata

3. MAKIA - Energia podąża za uwagą

To na czym się skupiasz wzrasta, światu jest obojętne czy to na czym sie skupiasz jest dobre dla Ciebie czy nie. Jeśli chcesz gdzieś dojechać, to zawsze znajdziesz drogę by tam dotrzeć.

porada: koncentruj się na rozwiązaniach nie na problemach, skupiaj się na celu nie rozpraszaj uwagi rzeczami nieistotnymi

4. MANAWA - moment mocy jest teraz

Wszystko co robisz robisz Teraz. Teraz masz moc by pokierować swoim życiem.
To co Teraz siejesz zbierasz. Świat dzieje się Teraz. Teraz wpływasz na wizję swojego świata.

porada: Co masz zrobić jutro zrób dzisiaj, jeśli uważasz, że możesz komuś coś wyjaśnić, pomóc, wybaczyć, zrób to teraz.

5. ALOHA - miłość jest po to, by przynosiła szczęściem

Miłość jest w nas. Miłość nie jest za coś. Miłość jest darem.

porada: Kochaj to co robisz, rób to co kochasz. Kochaj bezwarunkowo.

6. MANA - cała moc pochodzi z naszego wnętrza

Wszystko czego potrzeba to wewnętrzna moc, wiara, cel do którego zmierzasz. Znajdując moc w sobie możesz wesprzeć innych by pomogli Ci w Twoim działaniu lub wesprzeć kogoś w jego działaniu.

porada: Postrzegaj ludzi, Świat i Ducha, jako przyjazne siły wspierające cię w tym, co robisz lub zamierzasz zrobić.

7. PONO - Skuteczność jest miarą prawdy

Jeżeli dane metody, doprowadziły do rezultatów można je uznać za prawdziwe, jednak nie wszystkie metody muszą być skuteczne dla wszystkich.
Jeżeli to co robisz jest skuteczne rób to dalej, jeżeli coś działa korzystaj z tego, jeśli coś nie przynosi rezultatów, znajdź inny sposób.

porada: upewniaj się w słuszności swoich działań i celu, sprawdzaj czy to co robisz przynosi rezultaty, jeżeli nie zmień je.

Ja i Ja

czyli My...
W życiu każdego z nas przypada okres, że któreś "Ja" jest bliższe naszemu "Ja". Dochodzi do połączenia i przez pewien okres czasu jesteśmy "MY". Każde "Ja" jednak ma swoje korzenie doświadczenia, sposób postrzegania świata, własną tradycje, sposoby reagowania na dane sytuacje.
W początkowym okresie znajomości "MY" cieszymy się, że ze sobą jesteśmy i jest to wspaniały cudowny okres radości, gdyż "Ja" które spotkaliśmy jest takie wspaniałe i cudowne. I podświadomie wady czy niepożądane zachowania naszego ukochanego "Ja" są przez nasze "Ja" ignorowane lub zamieniane na pozytywne wrażenia.
Ale wcześniej czy później zdarzają się zgrzyty, wynikające z innego pojmowania zachowań czy przyzwyczajeń lub zauważenia tego, że to co do tej pory było cudownie fajne w drugim "Ja" już zaczyna być irytujące i zaczyna naszemu "Ja" przeszkadzać.
Często też bywa tak, że mamy pretensje o coś do naszej ukochanej osoby bo uważamy, jak nasze "Ja" ma pewien schemat zachowań, to powinien on być znany i przestrzegany przez wszystkich.
Natomiast schematy naszego ukochanego "Ja" mogą być zupełnie odmienne, a ogólne zachowania znane dla np regionu czy świata nie znane lub nie przywiązuje wagi do danej sprawy.
Dlatego zanim pomyślimy, że nasze kochane "Ja" chce nas obrazić, i zrobiło coś żeby nas zawstydzić porozmawiajmy najpierw, czy jego zachowanie było celowe i czemu się tak zachował.
Bo może tylko nie znało zasad panujących w środowisku albo ma zupełnie inne podejście do sprawy.
A co gdy coś jest robione na złość, albo zachowanie się powtarza? Rozmawiać i stosować środki wychowawcze jak do dziecka, karczemne awantury raczej nic nie zmieniają, bo zmiana czyjegoś nawyku, który jest odbierany jako niepożądany to proces, czasem dłuższy czasem krótszy w zależności od zatwardziałości obiektu zmiany ;)

Podsumowujac jeżeli są konflikty między dwoma "Ja" trzeba rozmawiać na ich temat, i przedstawiać swój punkt widzenia, oraz postarać się zrozumieć ten drugi punkt.
Następnie przejść do kompromisu lub procesu wychowawczego ;)

Rozmawiajmy by zrozumieć swoją postawę jak i postawę innych.
Rozmowa to dobry sposób by żyło się lepiej.